De kinderziekten van onze kleerkast

Textiel maakt deel uit van onze identiteit. Shoppen naar nieuwe kleding doet ons goed voelen over onszelf. Tegelijkertijd werken miljoenen mensen zich voor een hongerloon uit de naad om dat zo goedkoop mogelijk te houden en helpen schadelijke productieprocessen onze planeet om zeep. Maar daar stopt het niet. Ook onze gezondheid valt ten prooi aan de grillen van de mode-industrie. Wist je dat kinderartsen in de Verenigde Staten PFAS gevonden hebben in kinderkledij? Of dat we zoveel synthetische kleding in huis hebben dat onze wastrommel minuscule plastic deeltjes produceert? Die microplastics zijn gedetecteerd in onze longen en in ons bloed, wat Nederlandse wetenschappers en activisten in verband brengen met darmziekten, chronische ontstekingen in de longen, kanker, hart- en vaatziekten, astma en diabetes. De chemicaliën in textielverf - dat lees je goed: zelfs de kleur van je kleren is betrokken - worden op hun beurt geassocieerd met kanker, ontwikkelingsstoornissen of een verhoogd risico op allergieën. En wat dan met dat kortstondig gelukzalige gevoel dat je merkt tijdens een namiddagje winkelen, die dopaminehit? Daar worden we juist minder gelukkig van: op de lange termijn put het ons fysiek en mentaal uit.

Hoe dat komt en waarom dat beter moet, daarover schreef Sarah Vandoorne het boek Kleerkastvasten. De textielketen ontrafeld. Vandoorne is freelancejournalist en werkt onder andere voor MO* Magazine, Trends en Knack. Eerder werkte ze op de redactie van CM en stond ze mee aan de wieg van Leef.

Activiteit in het kader van klimaatfestival KLIMAX: meer info op www.klimaxbrugge.be.