Brugge wordt dus geen culturele hoofdstad in 2030. Jammer. Het bidbook bevat heel wat interessante ideeën. Avansa rekent erop dat het stadsbestuur en de culturele sector de oefening die het team van Dalilla gemaakt heeft honoreert en er de leidraad van maakt voor het culturele beleid. Dat is minder evident dan het lijkt.
Laat ons de hashtag #IStandWithDalilla nog eens nieuw leven inblazen. Iedereen in cultureel Brugge verzamelde zich rond Dalilla toen haar aanstelling om de foute redenen in vraag werd gesteld. Mooi. Nu we weten wat het oordeel van de jury is, krijgt voor ons die hashtag een andere betekenis. Staan we nog rond de kijk die in het bidbook ontwikkeld is? Op Avansa kan je rekenen. Gooi de denkoefening niet weg, maak er de leidraad voor het culturele beleid voor de komende zes jaar van. Wie staat er vandaag nog naast Dalilla en haar denkoefening?
‘The Art of Conversation’ wilde de dialoog aangaan met alle bruggelingen: jong en oud, wit en zwart, rijk en arm. Dat is voor ons inderdaad de taak van cultuur: verbinden, mensen samenbrengen, aan het denken zetten. Inclusief, bottom-up, onafhankelijk en een beetje 'koentekraafs'. Die intenties leken gedeeld te worden door het hele culturele veld en door het bestuur. De verleiding zal groot zijn om aan cherry-picking te doen, hier en daar een ideetje te pikken, maar au fond niets te veranderen. Dat zou pas echt jammer zijn. Kans gemist?
We lezen in de conclusie van de jury: “The panel encourages the city of Bruges to continue building on the good work it has initiated with 'the art of conversation' as its long-term strategy to enhance the city’s diversity.” De lezing die sommigen geven van het juryrapport is wel zeer eenzijdig. Lees de tekst gerust eens zelf, ze staat hier: https://culture.ec.europa.eu/sites/default/files/2024-12/ecoc-2030-belgium-pre-selection-report-v2.pdf.
We lezen in de eerste, summiere beleidsnota van de stad: “Verder inzetten op cultuur als bindmiddel voor de dialoog tussen verschillende groepen en gemeenschappen.” Dat klinkt veelbelovend, maar nog niets is omgezet in beleidsdaden. De verleiding om cultuur toch weer in de eerste plaats ten dienste van citymarketing en toerisme te zetten, zal groot zijn. Hoeveel geld zal er gaan naar bottom-up initiatief? Hoe herstellen we de connectie tussen het amateur- en professionele veld? Hoeveel ruimte krijgen de stadsactoren op het culturele veld om hun eigen ding te doen zonder betutteling vanuit het stadsbestuur? Dat zijn de vragen waar het stadsbestuur en de culturele actoren een antwoord moeten op geven, de komende weken.
