Wanneer het einde van je loopbaan nadert, of al gepasseerd is, ontstaat er een volledig nieuwe levensfase. Maar echt goed worden we daar niet op voorbereid. Mips Meyntjens wil daar verandering in brengen, en gaat samen met haar cursisten op zoek naar hoe we deze heerlijke tijd van ons leven op een leukere manier kunnen benaderen.
Dag Mips. Hoe fijn dat je na je ervaring bij de collega’s in Kortijk ook bij Avansa Brugge een reeks wil begeleiden voor jonge senioren.
Heel graag. Ik geloof er ook echt in.
Waarom koos je als titel ‘een nieuw perspectief’?
Wanneer je als 60-plusser met pensioen bent of bijna met pensioen gaat dan sluit je een belangrijke levensperiode af en sta je aan de start van iets helemaal nieuws. Heel wat mensen gaan dan op zoek naar een nieuw perspectief.
Vind je dat Avansa daar een taak in heeft?
Ja toch wel. Ik hoorde van de groep die ik vorig jaar in Kortrijk mocht begeleiden in het kader van het grote project ‘Grijs aan zet’ : ‘organiseer meer activiteiten die op ons gericht zijn en doe dit liefst overdag’.
Hebben jonge senioren dan geen drukke agenda, en vaak ook de zorg voor ouders of kleinkinderen?
Dat klopt inderdaad, maar ook daar ligt een uitdaging voor jonge senioren om voor zichzelf uit te zoeken hoe ze hun tijd kunnen en mogen invullen. Jonge senioren zitten vaak in een sandwich situatie. Ze willen reizen, hobby’s beoefenen, enz maar er zijn ook de zorgbehoevende ouders, de kleinkinderen,… Als je niet voor jezelf zorgt, ben je ook geen goede mantelzorger.
Je richt je in deze reeks ook specifiek tot jong-senioren. Kan je misschien eens omschrijven wie je hiermee bedoelt?
Vroeger ging je met pensioen en was je in het slechtste geval ‘oud’ of ‘bejaard’. In het beste geval ‘senior’.. Maar dé senioren, dé ouderen bestaan niet. Nu onderscheiden we drie generaties: de jong-senioren, de senioren en de ouderen.
Eerste bekommernis voor jong senioren is niet het ouder worden, maar wel: hoe kan ik de jaren die er nu aankomen zinvol en actief vorm geven. Er zijn zoveel meer mogelijkheden om aan ‘je derde jeugd’ te beginnen dan vroeger. Jonge senioren zijn meestal nog niet bezig met de zorg die ze ooit nodig zullen hebben, maar veel meer met de zinvolle invulling van hun tijd nu. De vraag is: wat wil, kan en mag ik nù voor mezelf doen?
Eens de 70 een eindje voorbij behoor je tot de tussengeneratie. Je voelt wel dat je fysiek ouder wordt maar geestelijk ben je nog wendbaar en, zonder grote tegenslagen, kan je zeker nog heel actief zijn. Ik zit nu in die tweede periode en ik merk dat ik rustiger geworden ben. Ik leer nu veel meer in het hier en nu te leven, er moet niet meer zoveel spectaculairs. Deze groep senioren heeft vaak klachten omdat ze niet meer ‘gezien’ of ‘gehoord’ worden in maatschappelijke discussies, en ook niet binnen de samenleving in het algemeen.
De ouderen is de groep van de 80+ en vooral 85+… die stilaan fysiek meer zorgbehoevend worden en voor wie de woonsituatie vaak de grootste zorg is.
Het belangrijkste is uitzoeken wie je écht bent. Wat je basiskwaliteiten zijn, die je wil blijven inzetten. Pel daarnaast eens al je ‘moetens’ af. En zoek wat je echte verlangens zijn.
Kan je nog eens specifieker ingaan op de situatie waarin jong-senioren zich bevinden en wat dit met zich meebrengt?
Jong-senioren willen met plezier terugblikken op deze periode. Ze willen nog van alles … eindelijk hebben ze daar de tijd voor. Ik weet nog hoe ik in de eerste jaren na mijn pensioen bezig was met plannen, mijn bucketlist afvinken. Veel mensen zitten in die eerste periode vol plannen: ik ga dit en dat en nog iets anders doen. Aanvankelijk is dat heel vervullend. Maar er komt vaak toch een moment waarin het plots begint te stuiteren. Ze vallen op een of andere manier toch in dat zwarte gat, ook al dachten ze ‘mij overkomt dat nooit’. Want door het pensioen verandert er veel: Je had een identiteit, een sociaal netwerk, een leeromgeving, een kennissenkring, en een omgeving die verbonden was aan je werk … maar ineens word je niet meer opgebeld, niet meer uitgenodigd voor die studiedag, niet meer aangevuurd om alert te blijven ; je wordt niet meer gevraagd, ze hebben je niet meer nodig. Dat is een ongemakkelijk gevoel. Je moet het plots allemaal zelf organiseren. Zeker mensen die een job hadden die samenviel met hun zingeving in het leven ervaren dit. Maar zelfs al was je job niet zo spannend, toch vallen velen in een gat. Ondanks hun plannen om een nieuwe of een bestaande hobby te ontplooien. Hun basisstructuur, hun plek in de wereld valt weg… en dat is soms erg lastig.
Dat klinkt best heftig. Wat staat je dan te doen?
Het belangrijkste is uitzoeken wie je écht bent. Wat je basiskwaliteiten zijn, die je wil blijven inzetten. Pel daarnaast eens al je ‘moetens’ af. En zoek wat je echte verlangens zijn. Wat geeft je het meeste goesting? In de cursus mag je daarover fantaseren. Samen maken we er op het einde iets realiseerbaar van.
Zorg ook voor structuur: kom ‘s morgens uit je bed! Al mag je nu eindelijk ook vertragen. Het hoeft niet meer druk druk druk. Je doet dat gelukkig met ouder te worden een stukje vanzelf en uiteindelijk denk je: hoe deed ik dat vroeger in godsnaam allemaal? En tenslotte: neem zeker je tijd om een nieuwe invulling te vinden.
Maar wees gerust, de essentie van wie je was, blijft en vaak ligt die invulling in het verlengde van je vorig leven en van je verlangens die jou altijd al vergezelden. Ga eens terug naar je kindertijd, wat deed je graag, waar droomde je van dat je zou doen later? Hier ligt vaak de vreugde van het leven nu. Je kan nu gepassioneerd bezig zijn met wat je altijd graag wou doen….en daar een vorm voor zoeken die passend is bij je leeftijd.
En waarom zou je hier naar op zoek gaan in een cursus?
Sommige mensen kunnen dit alleen, maar veel mensen hebben nieuwe netwerken nodig.
Zorg er in deze periode voor dat je je niet isoleert, sluit je als koppel niet af van de buitenwereld. Zoek nieuwe netwerken. De kracht van zo’n cursus is enorm : niemand kent elkaar bij de start, maar iedereen staat voor dezelfde uitdaging. En tegen het einde van de reeks, na vier dagen dus, vormt er zich vaak een fantastisch groep. Mensen ondersteunen elkaar, inspireren elkaar, vinden elkaar.
Wat wil je nog kwijt voor toekomstige deelnemers?
Ik hoop dat iedereen die er zin in heeft, ook effectief de stap durft zetten om te komen.
Iedereen die zich aangesproken voelt is welkom en ik kan garanderen dat het niet alleen serieus maar ook heel plezant wordt. Ik heb er zelf heel veel zin in, want ondertussen heb ik leren kiezen alleen die dingen te doen die ik met volle goesting doe…. Deze cursus geven is daar ééntje van.
Dankjewel voor dit gesprek en voor het hoopvolle perspectief.
